Başarı Hikayeleri Şiiri - Ahmet Baris Ay

Ben ki
Neler neler hayal ettim
Hiçbirini başaramadım
Tembellik mi
Yeteneksizlik mi
Bahtsızlık mı
Tutku yoksunluğu mu
Ne istediğini bilememek mi
Ne yazayım öz geçmişime bilemedim
Belki de yorgan altı sıcaklığından
Soğuk bir kış odasına uyanmaktı yaşamak
Ve ayaklarım üşümek için yaratılmıştı
Yerler hep taştı
Çırılçıplak
Üşendim kalkmaya

Ben ki
Bekleyip durdum beşinci mevsimi
Birinci cemre kapılara düştü
Açılmadılar
İkincisi telefonlara
Çalmadılar
Üçüncü cemre düşmedi bir türlü
Bir tek satır yazmadılar
Otomatik cevapların arasında sıkışıp kaldım
Hevesim kaçtı yoksun kala kala
Beklemiyorum daha fazla
Artık lütfen aramayın

Ben ki
İnsan ırkının uçsuz bucaksız kumsalındanım
Bir okyanus kurcalayıp durdu beni
Fırtınalardan selam gönderdi
Çürümüş yosunlarını üzerime tükürdü
An geldi
En sevdiğimden iğrendim
Korktum dalgaların köpüğünden
Köpüklerdeki beyazın ikiyüzlülüğünden
Sıfatıyla boğan derinlerden
Sudan
Sudan sebeplerle gelen ölümden
Bir midyeye yem olup inci inci gömülürken
Hiç ulaşamayacağım o boyuna
Beni kolye yapıp asacak kaderimden

Benim hiç dev aynam olmadı ki
Kendimi bildim bileli bir taneyim
Annesinin bir tanesi
Sımsıkı bir zıbından çıkmış
Kaybettiğim bir eşyamı odamda arar gibi
Ömrümde rahatlığımı arayan
Ama bir türlü bulamayan
Bulsam bile bulduğum an çöpe atacak bir deli

Ben ki
Dağlardan göç etmiş atalarım
En eski göç henüz niyet edilmeden önce
Böyle okudum tarihimi
Bir yandan baksanız da hala bir dağım
Sıradan bir dağ
Doruklarım
Dağcıların çivili botlarıyla çiğnenmiş
Çürümüş muz kabuklarıyla
Protein barlarının kağıtlarıyla kirlenmiş
Daha da yukarılarda
Daireler çiziyor alıcı kuşlar
Bir girdabı tüylü kanatlarıyla döndürüyorlar
Dünya böyle dönüyor olmalı
Gözlerimi alamıyorum
Tüylerinde farz ettiğim hareli renklerinden

Ben ki
Hep bir rüyadan bir rüyaya uyanıyorum
Bir tek övgü işitsem
Bir tek tatlı söz
Ütülenir hemen kırışıklarım
Aynada bir süre kendime bakıp
Sokaklara çıkasım gelir
Zamanı o ana mıhlayasım
Bir tekerleme gibi yaşadığım anı tekrarlarım
Ama zaman
İki göz kırpma arasında ne kadar uzayabilir ki
Önce bir soru sorarlar
Arayıp dururum cevabı
Tam cevap verecekken
Başlarını benim hiç göremediğim bir yere çevirirler
Bana boş duvarda bir resim aramak kalır
Bakar bakar bulamam
Mobbing yaparlar besbelli
İstifa edemem
Kafam dünyanın karışıklığına karışır

Ben ki
Meydanlardan caddelere
Caddelerden sokaklara
Sokaklardan odalara
En sonunda da yorganımın altına kadar kaçarım

Korkularımdan hiç kimsenin tanımadığı özneler yaratırım