Başaramadım gülüm Şiiri - Nuri Dağdelen Öz

Vardiyalı bir işçinin ürkek çocuğuydum eskiden
bu kentin sokaklarında bıraktım hüzünlerimi
avuçlarımda ansızın beliren çizgiler
cadde cadde yayılan bir yol oldu, benliğimde.

Usumda saklanan giz, şehir bulvarlarında kaldı
geçici bir aşkmış meğer, dudaklarımdaki şiir okumalarım
artık günübirlik yaşayan, bu şehrin bir yabancısıyım
yetişemediğim kayalıklar, usum tutsak yörüngesinde
kaybolup gitmiş, tüm aradıklarım, üşüyor beynimdeki
ölü kuşlarım.

Yaralıyım, sus, diyorum kendi kendime
ardımdan koşan çocukluğumun ayak sesleri var hâlâ
başaramadım gülüm, başaramadım, geri dönüşlerimi
vuruldum, esir kaldım, yazılacak bir şeyim kalmadı artık.

Nuri Dağdelen
13/10/2013