Başaramadım Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Canım çok yanıyordu orada, canım acıdı diye mi geldim sokağına, yoksa geldim diye mi acıdı hatırlamıyorum, ama adam akıllı acıyordu canım.
Canım,
Ben senin sokağını yol ettim gözlerime,
Gözlerim çöktü göğsüme kaldıramadım.
Ağladım da kaldıramadım belki,
Belki hiç uyumadım.
Ama olsun be canım, kaldıramasam da unutmadım.
Belki istemeden oldu, unutamadım.
Saçların sarıydı senin, gözlerim kırmızıya çalardı bakınca.
Göğsünde bir kainat, omzuna kadar uzanırcasına,
O gün sokağında saçlarına bakamadım.
Ondan mütevellit belki, göğsünde de yatamadım.
Radyoda bir adam söylüyordu bağırarak o sıra,
BAŞARAMADIM!
Bileğime gümüşten bir bilezik geçirdiler o gece,
Çok zorladım canım, açamadım.
Çok acıdı canımda, bağıramadım.
Vallahi dostumdu, sevdi beni dedim de inandıramadım.
Sever mi ulan dediler, sever mi yırtıcılar sokak köpeğini,
Sever mi uçurtmalar ayak takımını,
Gururuma dokundu Ağladım da, susamadım.
Canım,
Bak yine kokun burnuma değer diye bir sigara yaktım.
Sırtımda taş ve sopa, göğsümde bir kaç yara,
Kelepçelerimde buram buram sigara,
Mavi giysili adamlara, seni anlattım.
Biraz şarap verin lütfen bana,
Bir bardak gökyüzü, birazda hatıra,
Kainat karışımı diyorum buna.
Verdiler bir kadeh ama, alamadım.
Yine başa sardım ama, bir tütün daha saramadım.
Ulan tütün ne ki şimdi bu kelepçelere,
Ben bileğim gümüşsüzken seni bile saramadım.
Olsun be canım,
Masamdan resmini kaldıramadım.
Yazdım bir kaç mektup, yollamadım.
Olsun be canım,
Sever mi Ulan dediler,
Ağlamadım.
Bir kalbin varsa hala, buna biraz ağla
Radyoda ki adamında hakkıyla,
Başaramadım.
Sensiz yaşamayı başaramadım.
Şimdi yak bir sigara dinle beni,
İçmene gerek yok yak yansın şurada,
Ben sensizliği kaldıramadım.
Masamdan resmini,
Gönlümde esmeni,
Adın damağımda, dilimden ismini,
Kaldıramadım.
Anlamlandıramadım belki biraz,
Belki biraz ağladım.
Ama yine de yaz yine bir kenara,
Cennetin sapa yollarında sensiz yürümeyi,
Başaramadım.