Başaramadım. Şiiri - Fatih Pınarbaşı

Senden sonra “tövbe” etmişim aşka
Bir daha yeniden başlayamadım
Sen de benim gibi olsaydın “keşke”
Yerine bir başka düşleyemedim

Bazen öfkelendim bazen bağırdım
Bir seni duyardım ele sağırdım
Sen benden gidince bittim dağıldım
Bir daha kendimi toplayamadım

Sanma ki girmişim bağa bahçeye
El uzatmamışım güle çiçeğe
Yemin olsun sana inan gerçeğe
Sen diye bir gülü koklayamadım

Kadir kıymetimi bilmediğini
Nasıl sevdiğimi görmediğini
Benim gibi senin sevmediğini
Gerçeği kendimden saklayamadım

Gerçeği görünce yere çöktüm de
Maziye dalınca geri baktım da
Gözyaşımı gizli gizli döktüm de
Sana tamam bana ağlayamadım

Seni benim sandım benim sevdiğim
Olmadı ki benim sensiz güldüğüm
Yaşıyorum sanma kurban olduğum
Ruhsuz bir bedenim yaşayamadım

Yarı canla yaşam acı da olsa
Katlanırım sevdam dileğin buysa
Ben sana sen bana benzerdin oysa
Ben beni aynada tanıyamadım

Duymadı kulağın ince bir sestim
Ağlama diyerek ben sana sustum
Yağmur oldum yağdım yel oldum estim
Zülfünün telini okşayamadım

Her kula nasip mi böyle sevilmek
Kolay mı gönlüne gireni silmek
Ayrılıktan ağır değilmiş ölmek
Taş tutmuş gönlünde yeşeremedim

Ben seni yaşarım hayalde düşte
Bir hayır ararım olan bu işte
Haklısın belki de benden gidişte
Sen başardın bense başaramadım

Asra bedel sensiz günüm aylarım
Boşa harcandı da gençlik yıllarım
Denemedim desem yalan söylerim
Unutmak istedim başaramadım.