Basamaklar Şiiri - İbrahim Ağmil

BASAMAKLAR

Hazan çökmüş, viran olmuştu, bahçeler bağlar,
Rüzgar susmuş, küsmüştü ağaçlara yapraklar,
Koca çınar sökülmüştü, en derin köklerinden,
Yürüyordum, inliyordu derdinden basamaklar,

Üzerime yönelmişti, kahpe bakışlar uzaklardan,
Sanki taşlar dökülmüştü, başıma saçaklardan,
Anlım açık, başım dik, yüreğimde bir burukluk,
Buğulu gözlerimle, usulca İnerken, basamaklardan,

Kaderde varmış uzaklaşmak, candan, canandan,
Öyle bir günü, göstermesin bir daha, yüce yaradan,
Unutmak mümkün değil, unutamam kara gün seni,
Mezarım üstünde otlar bitse, yıllar geçse aradan,

Döneceğim sana bir gün, başım yine, dimdik olacak,
Bahçemde solan beyaz güllerim, yeniden çiçek açacak,
Küllerinden doğacak bu koca çınar, yıllar öncesi gibi,
Nasip ederse mevlam, o basamakları yine çıkacak,

İbrahim AĞMİL