Ben mevsimlerden en çok sonbaharı sevdim
Onun için mi böyle korumasız, çırılçıplak
Ve çarçabuk bağlandım sana?
Yeşilden kızıla, sarıya dönüşüp
Hazan rüzgarlarıyla dallarından ayrılan
Sağa sola savrulan yapraklar
Sen gelince düşlerime
Açardı bahar çiçekleri
Kaybettim hayallerimi düşlerimle birlikte
Her gün daha da silikleşiyor yüzün belleğimde
Dökülen her yaprak solan bir günün habercisi
Kış mı geliyor Boran?
Üşüyorum güneşi görünce
Çevremdeki soğuk içime işliyor
Buzdan bir kalıbın içine yerleştirilmiş,
Çaresizim
Elleri uzanmıyor bana güneşin
Ellerim kesik, ellerim üşümüş
Gitme! Doyamadım sana daha
Ayırma ellerini ellerimden
Nasıl yanmıştı hasretinle yüreğim
Gelişin dindiremeden içimdeki fırtınayı
Gitme! Çekemedim daha kokunu içime
Tufanlar kopuyor bak yüreğimde
Söyleneceklerin çok olduğu zaman
Söylenecek sözler tükenir
Sıra çaresizliktedir
Dönüş yoktur kaybolan yıllara
Geleceğe bilet bulamazsın
Ruhun bir geçmişe döner,
Serin bir pınar başında
Ötüşüp duran kuşların sesini dinliyorum
Esen rüzgar yayılıyor tenime
İçime girip yüreğime dağılıyor
Dayandığım bu ulu ağaç, ne ağacı?
Nasıl sağlam ve dimdik yükseliyor gökyüzüne
Kalabalıklar arasında yaşıyorum
Derin yalnızlığımı
Gönlümün kapısını aralayan, sadece
Nefesin
Yüreğime ulaşıyor ılık ılık rüzgarın
İliklerime kadar hissettiğim;
Rüzgar kanatlı atıma atlayıp
Doludizgin,
Uçsuz bucaksız tarlalarda
Koşmak istiyorum.
Bir de yağmur yağmalı...
Sırılsıklam ıslanmalıyım iliklerime kadar
Öfkenden engin denizler biriktirmişsin
Sahile kin kusuyor dalgaların
Kimdi yüreğini bu denli yaralayan
Bedenini hoyrat bir rüzgar gibi kırbaçlayan?
Gözün başkasını artık görmedi
Henüz bir fidanken kırmıştı seni
Sardım sarmaladım sevdanı
Bohçaladım da sakladım
Kekik doldurdum arasına
Kokun gelir arasıra
Acılarla nakışladım
Hasretinle oyaladım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!