Başa Sardım Şiiri - Mehmet Şahan

BAŞA SARDIM

Gülümün viran bağında,
El dolandı, başa sardım...
Gönlümün nirân dağında,
Yel dolandı, başa sardım.

Bulaklarda süzülürken,
Koyaklarda sezilirken!
Yanaklarda dizilirken,
Sel dolandı, başa sardım.

Aradıkça karelendi,
Taradıkça parelendi,
Okşadıkça harelendi,
Tel dolandı, başa sardım.

Azdırdı eski mestanı,
Yazdırdı aşkı, destanı!
Gezdirdi bağı, bostanı;
Gül dolandı, başa sardım.

Gahi her söz hece oldu,
Gahi gündüz gece oldu,
Gahi dümdüz yüce oldu,
Yol dolandı, başa sardım.

Fiyat sordum korka korka,
Giyem dedim taçla hırka!
Diyemedim hepsi kırka,
Çul dolandı, başa sardım.

Pir-î Fânî der ki; anla,
Yerin bell’olur imanla!
Dediler ki; sen tamamla,
Kul dolandı, başa sardım.

*Nirân: 1- Ateşler, nârlar (Cehennem).
2- Nurlar, ziyalar.

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNÎ)
26.04.2024 – KAPAKLI