Baş-son Şiiri - Atabey Barış

Bütün duygu patlamalarımı istifledim,
Ne divan oldu, ne kitapla yetindi.
Bütün dillerde derdimi avazla diledim,
Ne duyan oldu, ne sessizlikçeydi.
Ben umudumu karaya çalarken,
Hiç karalamadım.
Kapım hiç çalınmadı fakat
Hiç de kapımı kapatmadım.
Mutluluk kapısız köyün delisiydi,
Bir geldi mi pir giderdi,
Ne izin isterdi, ne müsade beklerdi.
Duygularım ve umutlarım en karanlık tondur.
Ben başlıyorken mürekkep doldurmaya
Bu başlangıç da bir sondur.