Baş Başa Şiiri - Sadi Almatepe

Eyvah baş başa kaldım ben içindeki benle.
Şöylede bir bakındım kimse yoktu çevremde.
Ses yoktu yolcu yoktu herkes birden yok oldu.
Anladım ki yalnızlık geldi inceden ince.

Bilmem ne yapsam şimdi ne edinip didinsem.
Yürüsem mi dursam mı ne yapayım bir bilsem.
Ay'ın da yıldızın da görülmüyor ışığı.
Kuşların sesi bile kesildi bir birince.

Derken bir ses işittim ben içindeki benden.
Tırman dedi maziye neler var eskilerden.
Korkuyla irkilerek başladım tırmanmaya.
Bir bir yeniden geçtim amansız çilelerden.

Yürüdüm çaresizce onca vahim yılları.
Telafisi olmayan büyük pişmanlıkları.
Yapılan tüm hatalar kaybolan onca ömür.
Zamanla çürüyerek kokuşan duyguları.

Nasıl geçti onca yıl göz kapayıp açarken.
Akıl nasıl dayansın bunca keder yaşarken.
başladı kesilmeye ufak ufak nefesim.
süzüldü bir kaç damla maziye göz atarken.

Baktım olacak değil sine dayanmayacak.
Parçalanacak gönül umudum kalmayacak.
Dur dedim ne diyorsun ey ben içindeki ben.
Maziyi katma işe bak yarın olmayacak.

Ee, dedi bu yalnızlık baş başa kaldın benle.
Konuşacak kimsen yok biraz kendini dinle.
Dinleki kaçma ondan sesinden kokusundan.
Nereye gidersen git o her daim seninle.

Eyvah baş başa kaldım ben içindeki benle.
Şöylede bir bakındım kimse yoktu çevremde.
Ses yoktu yolcu yoktu herkes birden yok oldu
Kuşların sesi bile kesildi bir birince.
Anladımki yalnızlık geldi inceden ince.