Baş Ağrısı Yokluğun Şiiri - Murat Kababaş

Naif bir sonbahar gecesi edasında sevmiştim seni...
Rüzgar kokunu getirirdi,yüksek dağların kekik ve nanesi karışırdı içine...
Hayat buğulu bir yalnızlık kadar acıtsada içimi varlığın bütün zamansızlıklara meydan okurdu...
Geceleri bilirsin halimi,uykusuzluk sen olur sel olurdu gözlerimde.
Anlardın fakat söylemezdin vurmazdın hiçbir eksikliğimi yüzüme...
Erkek ağlamaz derdiler hep ...
Oysa erkek severdi sevdiği için ağlar içi nasır tutmuş elleriyle Allah'a haykırır yalvarırdı,dua eder sevdiğini isterdi..
Bunu kimse bilmezdi ama sen bilirdin...
Sen sevilirdin çünkü vardın oradaydın benim aşkımın mabedi gözümün nuru gönlümün umuduydun...
Ve bir sabah sensizliğe uyandım yokluğun bir bıçak darbesi gibi inmişti sırtıma soğuk bir rüzgar esiyordu yatak odasında pencereleri döven rüzgar taneleri adeta tırmalıyordu camı...
Bilinçaltımda hiçbirşey kalmamıştı hastalıklı bir surat belirmişti yüzümde.
Gardrobun aynası çatlamış yüzüm iki parça haldeydi...
Ve sen yoktum...
Yokluğun dayanılmaz bir baş ağrısı şiddetinde vuruyordu beynime...
Ve bir kaç gündür senden haber alamıyordum..
İyi ama sensizliğe sessizliğine bu kadar kısa süre dayanamazken yokluğuna uzun bir müddet nasıl dayanırdım?
Diye sordum sorularım büyük bir boşlukta yankılanıp yanıt aradı günlerce...