Barzo İsmet Şiiri - Nalan Akaslan

İnsan bakar da görür mü olmayanı?
Şehir parkında otururken
Bir toz bulutu yükselir uzaktan
Çocukken bulutları benzettiğin gibi
Var olmayan birini yaratır zihnin
Canlanır hayalin; eli, kolu, yüzü vardır..
İsim bile verirsin
Barzo İsmet
Havalı görünsün istersin
Nur cemalini gören tutulur zanneder
Yavaş ol dersin..
Adam etmeye çalıştıkça
Batırır kendini
Yırtınsan, ölsen anlamaz..
Kaçınılmaz bir soru belirir aklında;
Kendi hayaliyle savaşır mı insan?
Barzo İsmet toz yığını
İnsan suretinde tesadüf
Eksik kalmış, bir de hayatı olsun dersin
Annesi, babası, kardeşleri,
Canı sıkılmasın diye iki de arkadaş
Yeter mi ki insan olmaya?
Düşünürsün
Hala eksik, yarım ve boş
Boş ki ne boş
Konuşsun da istersin
Bazen tesadüfler de konuşur
Düş kurmaya devam edersin
Barzo İsmet'in artık
Ağzı, dili vardır şaşırtan
Şehir parkının ortasında hayal meyal
Anlamsız kelimeler duyulur
Barzo İsmet kendini anlatır
Ortaya öyle bir kir dökülür ki
Temizleyebilene aşkolsun
Toz yığını bu, alerjik
Fırsat verdiğin hayal bile haddini aşar
Önce senden başlar
Yerer, eleştirir o bilmediği insan dünyasını
İki arkadaşıyla nato kafa nato mermer
Yazar çizer, düşünür, yorumlar, patlar da
İnsanoğlunun neresine değer Barzo İsmet
Kendi başına bir isyan, gören bilen üç beş kişi
Barzo İsmet zanneder tek başına bir ordu
Dünya kurallarını yazmış gibi edayla
Kızar o çok istediği ama gelmeyen aşka
Öyle büyüklenir
Barzo İsmet
Bekler ki ateş olacak yüreklerde
Ama hava çok serin
Bir rüzgar çıkar ne barzo kalır ne İsmet
                                             NALAN AKASLAN