Barut Kokusu Şiiri - Sevket Dalboy 2

En koyu haliyle çökmüş üstüme karanlık...
Gökyüzüne bakıyorum,
havayi fişekler arasında mavi de solmuş
Beyazlar ise siyah olmuş...
Gözlerim
Ağlayamam…
Gece de bir uyku kaybolmuş
Burnumda açımsı barut kokusu
çığlıklarım duyulmaz olmuş.
içi kor alev bir dünya dönüp duruyor
Vatan hiç bilmediğim topraklar olmuş.
Bu akşam bir garip sözcükler kuran benim
Sanki bu son gecem...
Son demim...
Son bakışım...
Son haykırışım...
Susturun o patlama seslerini
Duyulsun artık çığlığım
Belki allı bullu değil sözcüklerim
Sizi görmeden size seslenen benim.
Vatan burnumda tüten hasret
Vatanı uzaklardan özleyen benim...
Sanki bin yıl oldu yüzünü görmeyeli
Sanki zaman durdu!
Içi korku dolu kış gecelerini özledim Anadolunun
Mavi gökyüzünü,
yeşil dalinı …
Tozlu, çaburlu yolunu
Bağını bahçesini...
Öyle bir zaman ki şu an !
Durduramam dalgalı çığlığımı
Yağmura vurdukça rüzgarın sesi
O sesle karışıp gitmek isterim…