Barut Kokulu Bahar... Şiiri - Filiz Baskın

Bir yanında cılız bir kar
Kenarları simsiyah kurum
Bir yanında çiğdem çiçek
Sarı sarı filizlenmiş...
Yeşil rengini göstermeye
çabalıyorken..
Güneş ışığını nazlı nazlı süzüyor
Doğunun barut kokan
Öteki yüzündeki ayrı gizemine...
Kimseler bilmiyor ah bilmiyor
Burada hava, burada oksijen,
Bahar alabildiğine güzel
Alabildiğine parlak...
Koyunlar çıkarken ağırdan çayırlara
Sabah güneşi titretiyor insanın içini
Bir yandan ılırken tabiat
Suyu insanın gırtlağını yırtıyor
Buzundan..
Nefes alırken ciğerden kesiyor hava
son damlasına kadar
oksijen yayılıyor bütün vücuduma...
Güneş kaçak sevişiyor toprakla,
Eriyor ateşinden.
Artık grileşmiş kar...
Can suyu veriyor vıcık toprağa
Dallarına çiçek tırmanmış.
Kuşların ağzında geliyor cemre toprağa
Eteklerinden bahar dağların
Ergen kız gibi süzülüyor..
Tombul yanaklı, kırmızı yüzlü kızlar
Bidon bidon su taşırken.
Çoban yanık sesi ile inletiyor köyümü.
Mor çiçekler başını çıkarıyor.
kimseler bilmiyor ah bilmiyor..
Doğunun barut kokan öteki yüzüne
Bahar geliyor...