Barnabas’ın İncili

Alıntılı bilgiyle, yazdığım şiirimdir,
Samimi duygularla, şiirleştirmişimdir…

Kaynaklardan duyarız, Barnabas İncil’ini,
İsa(a. s.) ’ya sadık kalmış, aratır sözlerini…

Ellerdeki o belge, İsa’dan nakledilmiş,
Muhafaza altında, emin yerde gizlemiş…

Bir devirde kanunla, ilk İnciller yok edilmiş,
Üç yüz kadar çeşitten, dört İncil düzenlenmiş...

Kanunlar kesin imiş, orijinali yakmışlar.
Samimi kişilerse, gerçeği taşımışlar…

Barnabas’ın İncil’i, nakle sadık kaldı mı?
Orijinale çok yakın, tercüme yapıldı mı?

O gün tevhit yasaktı, neden yasaklanırdı?
Yasaklanan İnciller, Hakk’a yakışır mıydı?

1700 yıl geçmiş, Hak yok edilememiş,
Ölüm cezası bile, Hakk’ı gizleyememiş…

Barnabas İncil’inde, Hazret’i İsa söyler,
Kendinden sonrakini, havarileri de dinler...

“Bir Peygamber Gelecek”, duyar havarileri,
Hazret-i MUHAMMED (s. a. v.) ’i ve özelliklerini…

“Size söylüyorum! “ der, Barnabas İncil’inde,
MUHAMMED(s. a. v.) anlatılır, İncil içerisinde…

“Mahlûkata rahmet” der, İsa(a. s.) MUHAMMED(s. a. v.) ’ime,
Hikmet, kudret, anlayış söyler peygamberime…

Sonra ekler Resule ALLÂH(c. c.) aşkıyla dolu,
“Dakik, yumuşak ruhlu ve doğrudur! “ der yolu...

Yardımseverliğinden, adaletinden bahseder,
Sabırlı oluşunu, tekrar eder ve söyler...

Saadet devri diye, Kur’an’ı hatırlatır,
Aynen gördüğü gibi, MUHAMMED(s. a. v.) ’i anlatır.

“Ben de gördüm! ” der İsa, bunlar apaçık vardır,
Orijinalindendir, muhafaza altındadır…

MUHAMMED(s. a. v.) , diye anar peygamberin adını,
Onunla şereflenmek, ister eder duasını…

Barnabas ehli tevhit, belki Rab’bin yanında,
Rabbim bağışlamalı, şahsımın duasında…

Değişmemiş tek şey var, yalnız Kur’an’ı Kerim,
ALLÂH(c. c.) yolu İslâmiyet, emirleri Rab’bimin...

Kur’an Rab’bî tek kitap, İslâm apaçık gerçek,
Orijinaller ortada o, hiç değişmeyecek...

(2010)