Muhayyel bir eserdir gözlerin,
Güzide ellerin, upuzun kirpiklerin,
İhtiraslı yaşama amildir sevgin,
Kin soğuran kalbin, aşka dair cesaretin…
Belki yalnızca bir hülyadır resmin,
Kaçmak gerek buralardan!
Kaybolmak; ardına, ardıllarına bakmadan…
Hatırlamamak üzere unutmak gerek,
Yazmamak üzere silmek.
Sıyrılmak lazım gelir rüyalardan!
Bir gün daha eksiliyor takvimlerden...
Eksiliyor eksilmesine ama götürüyor da.
Sevinçleri götürüyor, en tutkulu gecedeki,
Umutları götürüyor, insanları da.
Vakit geliyor neşe saçıyor yeryüzüne,
Ah, yine o gece!
O gece ah yine!
Bir anlam arayışıdır,
Sürüp giden saatlerce…
Tam ümidimi yitirirken
İnsan yargılar, dinlemez.
Hapseder zindanlarına, nefreti dinmez!
Bilmediği için yargılar,
Yargıladığı için ise asla bilemez...
Nedir bu kibir, nedendir?
Ya ondan doğan zevk-u safa?
İster vezir ol yahut en güzel rüya,
Bir asır dâhi sürmeyecek varmak hûya...
Yazıyorum…
Yarım yaşamlara,
Acıma yaren olanlara,
İnkisarı hayal olan mükerrer yarınlara!
Yazıyorum…
Bu kasvetli geceye bir şarkı yazmalı!
Işıktan ırak evlere, rotasız gemilere,
Kendinden dâhi uzak kendiliklere
Tebessüm de olsa bir etki bırakmalı...
Bir şarkı ki, yalnızca seviyi anlatmalı!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!