Barıştır Adım Şiiri - Dündar Sansur

Enkaz yığınları arasında gözlerim seni arar,
Sürgün yemiş bir yürek diliyle nerdesin?
Karanlık sayfalardan, öte, ırak yoldan geliyorum,
yangınlardan, soykırımlardan,Olağan-üstü akşamlardan,
Nedensiz ölüm tarlalarından yorgunum;
Geç kalınmışlığıma ağıtlar yakarak…
Barıştır adım ürkmeyin benden! ...

Seni arıyorum hala ey insanlık! …
Oysa bu ilk arayışım değildi seni.
Kaç bin yıl önceydi,yine aramıştım: Sen yoktun.
Tarihsel anların trajik demlerinde…
Adın Kızılderili’ydi,sonra da yolladılar,
Gökyüzüne milyonlarca yıldız boylarına…

Ve sonra karaydı derin, kara ölümleri yaşattılar sana,
İsyancı oldu,zenci gibi yaşamak istemeyen beyaz yüreğin.
Yine bir sabah deminde,siyaha dönüştü mavi dünyan;
Nagasaki’ de Hiroşima’da, ve geç kalmıştım…
Ve şimdi,uzay çağında ölümlere gebedir bütün geceleri
Gazze’nin, Kudüs’ün, Batı-şeria’nın
Karanlık çöker çocukların gözlerine her saat.

Daha dündü taze külleri,soğumamıştı Halepçe katliamının
Bir tek,bebeğine abanmış babanın makus ölümleri kaldı fotoğraflarda…
Tarih seni yenik saymıştı ve de suçlu! ...
Oysa sen suçsuzdun ve de çocuk ey Halepçe…
Ve gözlerim yaşlarla dolu; geç kalmışlığıma ağlarım hala …
Daha bir çok dilde, dinde, renkte hep aynı jenosidi yaşadın,
Aynı aile soyundan kanla beslenen vampirler tarafından…

Ortadoğu soykırımlarında tarih yine aynı ağıtı, mersiyeyi dinleyecek
Tarihin yazgısına, talihsiz bir not düşecek yine…
Oysa daha öpülecek ten vardı,sevgilinin al dudağında gitmeden...
Bir çay tadında gözlerine yumulacaktı titrekliğiyle gözlerim.
Kan ter içindeyim, koşuyorum can havliyle! ...
Çocuk gülüşlerini soldurmasınlar diye
Mavi dünyamıza ölüm kusan bulutlar
“Muhammed İsa aşkına”
Bîkes, yatalak bir dünyalıyım sahip çık ey dünyalı, adım barıştır.
Yoldaşınız, dindaşınız ve soydaşınızım…
Yüreğinize sorun beni, derinliklerine kök salmış bir sevda çığlığıyım.
Kur-an,Tevrat, Zebur, İncil aşkına
Kovun savaşları yüreğinizden, ey insanlık! …
Kovun savaşları dünyanızdan ne olur…
Bana da yer verin barıştır adım…