Barışmam Şiiri - Erdal Koca

Gayrı yoruldum dostlar o kadar yoruldum ki
Yaşamaktan usandım ölsem gene barışmam
Darıldım kaderime… O kadar darıldım ki
Bu dünyaya bir daha gelsem gene barışmam

Kime bel bağladıysam düşmanımla bir oldu
Emir verdiğim memur, başıma amir oldu
Ne şansım yaver gitti ne kalbim tamir oldu
Ataköy’de kapıcı olsam gene barışmam

Horlarım diye korktum sırtüstü yatamadım
Gidip kumar oynadım utuldum, utamadım
On üç başa çektim de bir okey atamadım
Zararımı hep ondan alsam gene barışmam

Saçlarım beyazladı ne tuzum var ne tadım
Gölgem gibi bu kader peşimde adım adım
Altılı ganyan yaptım: yanlış ata oynadım
Sayısalda altıyı bulsam gene barışmam

Söz meclisten dışarı af dilerim herkesten
Hangi yola girdiysem birisi geldi tersten
Üniversite bitmedi takıldım iki dersten
Oxford’tan diploma alsam gene barışmam

Bostana kavak diktim her sabah karga sesi
Birkaç tavuk besledim tilki bastı kümesi
Kınamayın a dostlar ayıptır söylemesi
Yakalayıp tüyünü yolsam gene barışmam

Sabrın sonu selamet dedim bekle gör hele
Bir ev yapmak istedim sular doldu temele
Tek kırık, üç kapıya altı kez attım gele
Düşeş atacağımı bilsem gene barışmam

Güneş doğdu kış günü dedim artık yaz oldu
Pazarda civciv aldım: el gözünde kaz oldu
Ne oruç, oruç oldu ne namaz, namaz oldu
Günde kırk vakit bile kılsam gene barışmam

Bunca kar kış kıyamet varken gönül dağından
Sevgili olsa bile öpülmez dudağından
Bülbüller ötsün diye açıp kader bağından
Dalımdan koparsalar solsam gene barışmam

Herkes sağmak istedi sağmal bir inek gibi
Herkes bende denedi sanki bir denek gibi
Herkes çiğnedi ezdi bir sivrisinek gibi
Bu dünyada yalnız ben kalsam gene barışmam

04/12/2018