Barışma Şiiri - Nedim Uçar

Yoksulun kaderi boynunda yafta,
Suçu karanlığa atan kirli yüz.
Ruhlarda uyanan tepkilere dek,
Gölgelerin serin sessizliği güz.

Çıplak ağaçların kambur belleri,
İçim kan ağlıyor sizi görünce.
Bırakın doğayı bir soluk alsın,
Tükenip gitmeden bizlerden önce.

Elleri semada titreyen anne,
Mavi hayallerin suskun tanığı.
Sona yaklaşırken yorgun bedenler,
Saydam bulutlarda yürek yanığı.

Kırk yerden delindi göğün çatısı,
Uçurumda utanç duyar akşamlar.
Dağlar ürperirken sular tutuşur,
Yamalı astara döndü zamanlar.

Savaşın adını barış koydular,
İştahı kabartır yer altı yağı.
Özgürlük güçlünün elinde kamçı,
Sahte suratlarda saklı buzdağı.
Derece almıştır. Dr. Nedim UÇAR