sen bağdat’ta
kökünü mayınların parçaladığı bir gül dalısın,
bal rengi güneşin gölgesinde
karıncalar yürür yapraklarına.
kardeşliğin alfabesini sökeriz.
ilk kez öpüşmüş
iki sevgili gibi yakınız hayata
ve uzağız,
ölümün tarifini arayan
kederli bir filozof kadar aynı zamanda.
sen sabun kokan elleriyle,
çocukluğunu bize uzatan bir deniz manzarası,
kederimize bitkin bir konçertonun
iyimserliğiyle gülümse.
geceye günü anlat,
çalı süpürgesi kokan evlerimizde es,
şarkıları naftalinleyip iyi günlere sakla.
cephanemiz
iki kanat kuş bir tutam mavi,
karanlığın dişlerini dökeriz.
yorgun başımızda
kuştüyü yastık bir uykunun özlemi.
sen bilincindeki çatlaklardan vurulan bir bahar eşkıyası,
siperlerin ardında kalır ısmarladığımız hayaller.
göğsünde umut madalyaları,
üstün umut nişanları,
bir dünya umut palavraları.
ardımızdan
hiç dönmeyecekmişiz gibi bakılır şimdi.
cesedimizin düştüğü çöllere zeytin ağaçları dik,
çığlığımızın kesildiği sessizlikte türkülere başla,
avuçlarında beslediğin uğur böceklerini uçur
ve bizi
mavi önlüklü gülümsemelerin hatırı için bekle.
Kayıt Tarihi : 11.9.2025 12:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
