Barışın İntiharıdır Bu Günler

Gökten yağan ne berekettir
Ne kederin gözyaşları
Düşen gölgeler, zeytin yapraklarının intiharıdır
Yerde kanayan ne kandır
Ne çocukların kaleminden akan

Bu günlerde ne kedisi olan seviniyor
Ne çocuğu olan ağlayabiliyor
Zeytin yaprakları bir bir intihar ederken
Kimseye yakışmıyor barış
Kin, hırsından inmiyor iktidardan
Öfke, rahat bırakmıyor sokakları
Ya hırs, ablukaya almış bütün köşkleri sarayları
Terk etmek kolay değildir elbette
Bahşedilmiş saltanatları

Gökten yağan ne yağmurdur
Ne kar beyazı
Yoksulun kefeni beyaz, kırmızıdır kanı
Anasının gözyaşıdır sokaklarımızdan akan
Seldir: yaza geçer diye seyredilen..
Ben vatanım, çocuklarımsa halkım
Halkı katledilen bir vatan
Kuru bir toparak parçasıdır
Barış öldürülmüştür o saatten sonra
Faili meçhul bir dosya çürümek üzere kaldırıldığı rafta..

GÜLER ATAŞ