Barışın Güvercini Şiiri - Hacı Veli Soylu

Beni kavgada doğurdu anam,
Barışın güvercini olmama işte bu yüzden.

Üşür yalnızlığımda aç çocuklar
Bombalar yağar, yıldızlar kayar ellerimden
Ve ben, her vurulduğunda yeniden dirilen
Uzatma ellerini asumana
Çemberin ortasındayım,

Beni kavgada doğurdu anam,
Barışın güvercini olmam işte bu yüzden.

Mavimtırak bir yeşildi.
Toz yüklü bulutlar nefesimi parçalar
Parıldar, yıldız ışığında aynalar
Avuçlarım boş, ayalarım alnım kadar açık

Beni kavgada doğurdu anam,
Barışın güvercini olmam işte bu yüzden.

Ölüm yanı başımda, kışa kalamam.
Yokluğuna ısınmamıştım o diyarın
Ağlamasın bahar
Tükeniyorum şehir bastıkça ayaklarıma
Geceye asılı salıncağımda kaldı oyuncağım

Beni kavgada doğurdu anam,
Barışın güvercini olmamişte bu yüzden.