Barışım Ben Şiiri - Halil Türkoğlu

Aşevinde muhtacın elindeki
Bir parça lokmayım ben
Savaş çığırtkanlığı yapanların
Tellerinin ötesindeki yaşamım
Kanı beynine sıçramış
Solmaya yüz tutmuş çiçeğin
Tutunduğu dalım ben
Zindan karanlığında açık kalmış
Gözün bakışıyım
Kar yağar beton zeminlerin üzerine
Madde atomlarının bütün zerreciklerine
Yalnızlığın kuluçkasına yatmış haberim ben
Baş kaşıması değilim, kalp kaşıntısıyım
Bir tas çorba alan ele bir kaşıkta benden
Sıcacığım, ilhamsız her işe karşıyım
Yine gel dedim sevgi misafirine yine gel
Veda olsada edeblice
Aldığım yere bırakırım
Mum ışığında ısınmaya çalışanların
Titrediğini gören duvarım ben
İltifatların hepsi kendince
Kalleşçe yapan kötülüklerden
Omzuna şöyle baktım
İade sebebi hep kardeşce
Darda kalanlara akşam olmadan
Gelen son ışığım ben
Yere düşenlere elimi vasiyet bıraktım
Yakınına emanet, yetimin dağılan saçlarına
Ulaşan barışım ben.