Barışı Getiren Kuşlar Şiiri - Ünal Yıldırım

dağların dağların çokluğu
eğlemez şafakların sökümünü
uyanır menekşelerin moru
kıpır kıpır uyanır
son kanatlarını vurur geceye
barışı getiren kuşlar

bir günde
dört mevsimi yeşerten yurdum
verir göğsünü çoğalan ırmaklarına
başaklarıyla yükseltir ovalarını
şimdi madendedir
hayatın zulmüne kazma vuranlar

yükselen dumanlarıyla fabrikalar
emeğin öyküsünü işler
göğün mavisine
oturup bir düşünceye varır bizim de insanlarımız
elleri umutlarına ersin diye çocuklarının

dağların dağların çokluğu
eğlemez şafakların sökümünü
erir açlığın ayazı
ılgıt ılgıt ısınır
son kanatlarını vurur geceye
barışı getiren kuşlar