Barışı Bekleyen Ada Şiiri - Ahmet Tığlı

Mavi gözlerinde yaş vardı Akdeniz'in
Yüreğinde yılların hüznü
Kaç kez doğdu üstüne güneş
Kaç kez battı...
Yaklaştı yaklaştı umutlar
Sonra kayboldu ufukta.
Mavi gözlerinde yaşlar kurudu,
Acılar ülkesine yaklaşırken barış,
Alıp götürdü bir rüzgâr umutlarını...
Bu sefer başka dendi
Bu seferde geldi;
Birikti birikti umutlar
Kıbrıs'ın gözlerinden taştı.
Yılmadı Kıbrıs'ın gözleri
Ufka bakmaktan,
Yorulmadı bitmeyen umutları taşımaktan,
Yüreklerinde sevgi ve barış
Ateşi yananlar özlemle bekliyorlar
Gelir diye birgün ansızın barış.
Ağrıyor nemli rüzgârlardan dizim
Biliyorum terkedemeyiz onlar bizim.
Bir gün değil,bin gün değil
Yüzyılların hesabını görmeye geliyorlar,
Kırık bir kolun diyetini almaya geliyorlar,
Yağma yok kesilecek bir seferlik sakal değil
Yağma yok terkedilecek
Emanet bir ülke değil.
Hangi hak ve adalet
Böyle bir işi hakça çözer
Kanayan vicdanlar böyle bir çözümü
Sabırsızlıkla bekler.
Kaldıysa insanlığın barışa giden nefesi
Durulur denizin dalgalarının ürküten sesi...

Ahmet TIĞLI 23.3.2004 (Sevgi Merdivenleri)