Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
KALEMİN DAİM, GÖNÜL HASSASİYETİN BOL OLSUN. ALLAH SENDEN RAZI OLSUN. KARDEŞİM. NE GÜZEL DİLE GETİRMİŞSİN. 10 PUAN. SEVGİLER.
ne kadar güzel anlatmışsınız
Bir sabah barışa doğsa güneş ve bunu yaşasa diğer tüm sabahlar. Ve bu duyarlıkta olsa insanlar. Şairi kutluyorum.
Bu günde 1 mayıs...Ha eylül ha mayıs. Özgürlük alanı kısıtlanan köşeye sıkıştırılan bir toplum olmaya doğru hızla giderken.Demek ki değişen fazla bir şey yok. Kutlarım, saygılar..
Birol Hepgüler.
duyarlı dizelere candan alkışşşşşşş
Tebrikler Üstadem!
Al benden de o kadar. Temennilerinizin gerçek olmasını diliyorum.
Çok manidar, derin, akıcı ve sürükleyici idi.
Kaleminiz var olsun, nur olsun.
Bu vesile ile 'Sevgi Hlsun, Barış Olsun' başlıklı naciz eserimi sizlerle paylaşmak istiyorum.
100+heybem.
Ramazan-ı şerifinizi de tebrik ediyorum.
Selam ve dua ile..
* * * Sevgi Olsun+Barış Olsun * * *
* * * Zara'lı Turan Aslan'a * * *
Sevgi çare her bir derde
Yahudi'de sevgi nerde?
Yalvarırım seherlerde
.................Barış olsun, barış olsun
.................İyilikte yarış olsun.
Sevgiyle büyür çiçekler
Uçar kuşlar, kelebekler
Sevgisiz boşa emekler,
.................Sevgi olsun, barış olsun
.................Muhabbette yarış olsun..
Sevgi büyük hazinedir
Bulunmaz bir definedir
Saadete vesiledir,
................Sevgi olsun, barış olsun
................Muhabbette yarış olsun..
Dursun artık akan kanlar
Kardeş olsun hep insanlar
Birlik olsun müslümanlar,
................Birlik olsun, barış olsun
................İyilikte yarış olsun...
18 Ocak 2009
Antalya
(3. Sayfa, 67. Sırada..)
Şaier Kardeş, şiirinizi başlığı,içeriği,anlatımı gayet hoş. Ancak bende bıraktığı iz: şiiri yazdıktan sonra okumuyorsunuz gibi geldi bana. Bu konu daha farklı güzellik ve akıcılıkta işlenebilirdi. Saygılarımla
Sanal alemde oynayan çocuklar,
Ateş eder vurur, düşman kovalar.
Savaşı gerçek yaşayan çocuklar,
Onlar ya ölür, ya susmadan ağlar.
iki farklı dünya gibi, oysa tek bir dünyada yaşıyoruz, tepkisiz kalamayız, itiraz etmeliyiz bir şekilde.
işte bu yüzden kutlamak gerekiyor şairi...
tam puan.
Konusu ve işlenişiyle bu güzel şiirinizden ötürü sizi
kutluyorum Saniye hanım..
Ancak ' 'barış ' var ya bu barış, sanırım insanların özlemi olarak kalacak hep..
Daha çok kazanma hırsı ve 'hep bana Rab bana' anlayışı, çoook uzun yıllar 'barış özlemi' içinde yaşatacağa benziyor insanları.....
Çünkü, insanları mutlu etmenin ya da barışı getirmenin niyeti yok gibi birilerinin..
Daha çok kazanmanın yolu bu!
I. ve II. Dünya savaşı gibi kocaman iki dünya savaşı ardından dünyaya gelen barış ancak bu kadar....
Batı'da görünen bir şey yok ama Ortadoğu kan gölü!
İnsanlar, farklı inançlarından ötürü birbirlerini boğazlamaya hazır oldukları sürece de bu böyle sürecek gibi..!
Ne yazık!
İnşallah, insanların akıl ve emekleriyle 'Bir sabah barışa doğacak güneş!' herkes için...
yüreğiniz kaleminiz daim olsun çok güzel bir konuya değinmiş şiirinizi kutluyorum. tam puanımla sevgiler gönderiyorum. adyge zeynep
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta