Barışa Özlem Şiiri - Asiye Yaşargün

Kan damlıyor bulutlardan  

Dallar salkım saçak kan!

Ağaçlarından toprağa,

koyulasan ,

kızıl karışıyor suya

Saçlarımızın ilmeğinden kan süzülüyor

 boydan aşağıya 

Bir yerlerde;

Gözleri yanıyor bebelerin 

Bedenleri parça parça 
Berisinde, analar vaveyla

Aksi göğü yırtmada.

Çıplak gecede uçuşurken kuşlar 

Vuruluyor kurşun sağanağında..

Karıncalar su içmiyor 

Su; kan ve kekremsi...

Düşleri bulanık genç kızların

Her yerde infilakı şavaş tanrılarının

Adressiz düşüyor yurtsuz dünyalılar

Ateş düştüğü yeri yakıyor.
Hem de cayır cayır füze ıslıklarıyla.

Yürekleri sağır eden uğultusuyla

Mülteci ölüler düşüyor, tohumlarcasına toprağa 

Ülkemin bağrı

Sanki bir demir ocağı

Harlanıyor!

Bitmiyor, bitesice petrol hırsı çokuluslu çakalların

Alevler bulutları alıyor

Anaların yüreği figan.
Gündüzü, gece öldürüyor 
Gencecik fidanları bir hiç kurşun..

Kızıla boyanıyor 

Baharı dağların

Kanıyla bir ulusun

Zemheri soğuğu kesmiş kesmiş yeşeren umutları

Yürekleri, gözleri bağlanmış siyah örtülerle 

Benim oğlum gitti!

Yarısını da alıp yüregimin kendiyle...

Seninki nerede?
Simdi uyuyor olmalı kuş tüyü döşeğinde..

Öyle ya;

Banknotların yeter bedelini ödemeye

Biz halaylarla gönderirken ölümlere...

Değeri yok senin gözünde..

Ve sevdalar kalacak ertelenmiş umutlarda

Analar; yine ölü bedenleri sevecek tabutlarda 

Sonra boş avuçlar

Yine de yine de kara bulutlar doğuracak bereketi 

Hoş geldin umut diyeceğiz...