Barışa Özlem! Şiiri - Ahmet Baygümüş

ölüm kokan sokaklarıma can gelsin
bu kahpe zamana inat
bir hayasızlığa daha tahammülüm yok
güneşe ne zararım dokunduki
sımsıcak düşlerimi
zemherinin ayazında dondurdu
puslu aynaların kırık yüzüne terketti
oysa ben
oysa ben secde etmiştim
iman etmiştim
güvenmiştim
yokluğuna sarılmıştım tüm acıların
ölmüştüm bir ara
sokakta sere-serpe
yetmemiş olacakki bir daha
bir daha ölmüştüm
sokak ortasında
mayalanmış bir kan çanağı
uzanmıştım
hatta öldüğüme utanmıştım
bir sürü münafık bakışın hedefi olmuştum
sanki suçlu benmişim gibi
çapraz telkine tabi tutulmuştum
halbuki gün yüzüne çıkaracak düşlerim vardı
kurtulacaktım rüyaların acımasızlığından
karanlığın o gergin tenine dokunmadan
güneşi kucaklayacaktım
zamanı geri saracaktım tüm gücümle
süreyya yıldızından muştu getirecektim
bir tas su
bir beyaz tülbent
ve sihirli bir sözcük
bir varmış masalının kaf dağı'ndan
elimde üç elmayla
yitik ülkemin büyümeyen çocuklarına
mahşeri bir çığlıkla
"barışı"haykıracaktım(...)

31 Mart 2016