Barışa Övgü Şiiri - İbrahim Yaylalı

Anlatılan deniz ve dağ ülkesinin çocuklarının hikayesidir …

Karanliklar seni yıldırmamalı
Üstüne gelebilir sinsi kara bulutlar
Bilmelisin ki aydınlık zifiri karanlığın ardından gelir
Kararlılığını her an test edebilir zor koşullar
Sen ıslanacak, sen ayağın burkulacak
Tökezleye tökezleye patikalarda yol alacak
Asla barışa yürüyüşünü terk etmeyeceksin

Neşen seni denizde taşıyan taka gibi olacak
Dağ çocuğu sen bilmezsin belki denizi ve takayı
Senin sahip olduğun o yüce dağlara
ve tüm dünyanın yükünü taşıyan katırına benzer
Savaşır tüm zorluklarla ve seni asla bırakmaz yarı yolda
Seni taşır yüreğinle o güzel mavinin sonuna
Gerekirse seksen parça olup senin kardeşinin yanı başında
Karnının orta yerinde koca bir yangın ile sonsuza uyur

Mavi’yi sana anlatmayacağım ki
Mavi bizde de sizde de
Afrika da aç çocuklarının hülyalarında da aynı
Mavi hepimizin içinde umut geleceğe
Dağın ve denizin ve çölün hatta kutup’un
Çocuklarının özlemi…

Neşeni besler coğrafya’nda sonsuz güneş
anne anaçlığının tüm doğallığıyla
Sen ve ben hatta fizan da yetim kalmış umay
Herkesten şanşlı,seviniriz bu halimize
İlk biz uyanırız,neşemizi besleyen güne
Neşen taşır seni,
beni ve dünyanın geri kalan emekçilerini
sonsuz barışa

İbrahim Yaylalı / Roboski-29.05.2013