Barışa Davet. Şiiri - Ziya Arifoğlu

Bir özlemim var beklerim,
Günüme günler eklerim.
Nedir derseniz?
Adı barış. barış derim.

''Gelin canlar bir olalım''denmiş,
Canların önemi belirmiş.
Peki savaş niye?
Kucaklaşalım öyleyse, ölesiye.

En güzeli yaşamak olsun.
Evlere mutluluk, neşe dolsun.
Kimsenin burnu kanamasın.
İstemem gencecik çiçekler solsun.

Memo,İbo Kemal gitsin askere,
Alsın gelsinler güzel güzel teskere.
Kimse şehit olmasın,
Ana, baba avrat ağlamasın.

İstemem ne ölen, nede öldüren,
Bu ülke bizim hepimizin,
Kardeş kardeş yaşıyalım
.El ele tutuşalım, hep birlikte koşalım.

Savaş terör ne de kötü,
Suçlu, suçsuz kanın döktü.
Babasız çocuklar boynun büktü,
Evlatsız, eşsiz kalır kadınlar.

Çanakkale'de beraberdik.
Anafartalar'da direndik.
İnönü'de,Sarıkamış'ta düşmanı yendik.
Dinimiz, ülkümüz, vatanımız birdik.
.
Türkiye'm Türkiye'm,
Sende doğdum, büyüdüm sende,
Ekmeğini yedim, suyunu içtim
Canım sana, kanım sana dedim.

Ziyai barış ister,
İnsanlara sevdası,
Olursa böyle olsun,
Yoktur bundan başkası.
(22 Ağustos 2012)
Mersin.