Barışa Davet Şiiri - Akif Yürükal

Kaç zaman oldu beni bir yoklamadın
Bakımsız kaldım buralarda
Daha dün 60 kiloyla ideal kilomdayken
Şimdi bir deri bir kemik kaldım
Yokluğunun üzüntüsünden olsa gerek
Şu sokakların kimsesiz kaldığını gördükçe
Yaşanılan o şen şakrak zamanlar
Karalar bağlıyor başı iki eli arasında
İnsan arada bir çıkıp hava almak ister ya
Bizi bu sıcak yaz ortamında
Sokaklardan alıkoyan
Dost sohbetlerinden mahrum bırakan
Çaresizlik içinde bedbaht düşüren
İçinden çıkılmaz dertlere salan kim diye düşünürken
Anladım ki şehri alabildiğine kötülük kuşanmış
Anladım ki bir sen değilmişsin vefasız
Yüreği nasırlaşmış,beyni küflenmiş,
Bakışları kem bir salgına yenik düşmüş insanlık
Yanlış anlaşılmanın eşiğinde
Kan revan içinde yatan bir hoşgörüsüzlük varken
Hala sorunun bir parçası olmakta ısrar etmek kimin akıl karı
Barışın,sevginin,kardeşliğin,dostluğun içinde var olan değerler
Yeryüzünde gizemli harikalarla
Müziğin,dansın ritmine kendini kaptırırken
Nemelazımcı saniyeler tüketmek
Bize yaşamayı gümüş tepside sunan allah'a ihanet değil midir
Kaldırım taşları üzerinde durup
Kötülüğün talan ettiği şehirleri seyretmekten
Evlerinin karanlık odalarına çekilip
İsyankar tavır sergilemekten nasıl bir keyif duyabilir insan
Kavgaların cinayet olduğu mekanlarda yaşamak mıdır
Kendimize reva gördüğümüz
Hiç mi iyi,güzel şeylere layık değiliz
İçi boşaltılmış kelimelerle kurulmadı bu dünya denilen cümle
Yetmiş yedi milletten insan yaşıyor
Kendi ekseninde kendi kültürüyle