Barisa Dair... Şiiri - Halil Fehmi Dağ

idrara boğmalı sevgili
silah ticaretiyle servetler kazanıp
dünyayı yönetenlerin ve
barış vaadiyle savaşlar yaratan emparyalist katillerin
elini yüzünü gelmişini geçmişini...

seni seviyorum diyecektim sevgili bir nisan yağmurunda
şöminede çatırdarken çınar odunu ve alevlenirken gölgemiz
eğer Guantanamo' da kırılmasaydı dişlerim
şimdi peltek peltek konuşsam güleceksin bilirim
gül sevgili hep gül ama görme elim yüzüm tenim darp

uzanıp yakalamalı karanlıktan korkmayan ayı
ve sormalı neden aydınlattığını

yürüyelim sevgili acem halkıyla hürriyete kim tutar bizi
vurulsa da kalbinden Nida yankısı özgürleştirecek İran'ı
yaşamak devrimler yapmaktır sevgili halkları birbirine
öldürtmek değil...
ay'a kadar tırmanmak ve balıklama dalmaktır okyanusun kalbine

ağlama yankee'nin tecavüzüne uğrayan küçük Iraklı kız
sessiz bir oyuna benzer ölüm kanamaz düşlerin
medeniyetini sevdiğim batı asırlarca beni hep bölmek idi amacın
ve göz yumarken İsrail'in Filistin'e ettiği zulme
umutla bekledin kökü kazınır diye Bosna' da kilise yerine camiyi tercih edenlerin

gülmeli sevgili zihni değişmeyen medeni şarlatanların yüzüne

ne kaybederdik sevgili
oysa bir kulaç atımı kadar yakındı barış bulandırılmasaydı sular
ve okşayabilseydi sevgilisini Guantanamo'daki Uygurlu adam
giyebilseydi gelinliğini küçük Iraklı kız
çoşkuyla dans edebilseydi İranlı Nida
ve kalsaydı kanlı dağlarım çiçeklere kelebeklere börtü böceğe
batının oyununa kanmasaydı memleketim...