Barış Yıldızı Şiiri - Zilan Barış

adını barış koydum şafak yıldızı
her şafak sökende artık patlamıyor silahlar
yeni bir çatışmanın habercisi değilsin artık
kancık pusular sen sökünce mermi kusmuyor
vurulmuyor gençler
iç dağlayan inlemeler kesildi
savaş nidaları atılmıyor
sen çıkınca gezden gözden çekiliyor
parmak göz
düşüyor namluların başı yere
artık sen sökün edince şafaktan
gökyüzünü seyre dalıyoruz hep birlikte
kan dökmeden güne başlamanın tadını çıkartıyor gerilla
ceset parçalamadan
güne merhaba demenin güzelliğini tadıyor asker
el sallıyoruz
gülüyorsun
gülüşüyoruz hep birlikte
“böyle de yaşamak varmış anasını satim” diyor Rizeli asker
barış güvercini uçsun dünyada türküsün söylüyor
hep bir ağızdan gerilla
***
dün kadar lanetler yağdırırdım
sökün etmeyesin diye dualar ederdim
beddualarım sanaydı
korkularım seninle başlar
gülüşlerim kesilirdi sen şafakta sökünde
kan barut kokusunda yanardı
genzim her sen gelende
şimdi seninle doğuyorum yeniden
yunmuş
arınmış
temiz hayata
seninle açıyorum gözlerimi yeni güne
seninle başlıyor sevinçlerim
günlerim seninle bitiyor
kansız selamlıyorum ya sabahı
acıyla gülümsemiyorum ya artık
barut kokusu yakmıyor ya genzimi
bu bana yeter
sen hep barış ol şafak yıldızı
***
ikiz kardeşin huzur
her sabah koynumda uyanan yar gibisin
sensiz yaşamalara tövbe
seninle yeniden kurmaya başladım
aşka sevdaya dair düşler
yari gül yanağından öpüyorum
ince belimden sarıyor
incitmeden kırar gibi
el eleyiz
diz dize
gözler birbirine kenetli
bir çift göz olmuşuz yar ile
aynı gözle bakıyoruz dünyaya
her şey hakkında hem fikiriz
bütün çiçekler aynı kokuyu alıyoruz
her yemekten aynı tadı alıyoruz
her güzellikte aynı doyumsuz zevk
aynı hazzı veriyor sevişmelerimiz
belki her çatışmaya sebep çelişkidir
korkusuyla çelişkisi olmayan hayat istiyorum
peşine düşmüşüm
esintisiz dinginliğin
sıfır toleranslı huzurun
çok şey mi istiyorum
***
çok geziyorum düşlerimde
kapıya bacaya girmeyen yaramaz çocuklardan beterim
giriyorum bir ucundan Kürdüstan'ın
çıkıyorum Ege'den
yerimde duramıyorum
atıyorum postu Akdenize
dalıyorum Karadenizin kara sularına
abdallar gibi köy köy dolaşıyorum Anadoluda
daha düne değin güzelliğine kan gölgesi düşmüş Türkiyem
şimdi bir başka şirin
bir başka güzel
bir başka yaşanası
***
şimdi Hakkari’nin Berçelan yaylalarındayım
kilim dokuyorum iki katlı konağımızın
penceresi saksılı en dipteki büyük odasında
ris çoraplar örüyorum
teşi çeviriyor ip yapıyorum
kınalı kuzunun yününden
ballı incir derliyor ellerim İzmir'de yapış yapış
mesai sonrası seyre dalmışız efeleri
diz kırıp kaş altından süzüyor bir levent beni
Amed’de karpuz topluyorum
bağ bozumundayım Kırıkkale'de
Botan'da kezvan topluyoruz Kürt kızlarıyla omuz omuza
tütün kesiyorum Muş'ta
bacağımda Adana şalvarı
portakal topluyorum
türkü söylüyoruz aynı dilde Türkmen kızlarla
fındık topluyorum Laz kadınlarıyla yan yana
tabiata şükranlarımızı sunuyoruz
zıpkın delikanlılarla horan teperek
kaşık oyunu alıyor yorgunluğumuzu
toplanmış muzun ardından Antalya’da
anadan doğma sürme gözlü Malatya kadınlarıyla beraberim
kaysı kurutuyoruz güneşte
dut pestili kaynatıyoruz ahcik oynarken
çiğ köfte yoğuruyorum sırca gecelerinde
acının bunca tatlı nasıl olabildiğine şaşıyorum Urfa'da
yarma şeftali topluyorum örselemeden
suyunu sıkmadan Bursa’da
acıyı bal eylemek
ekmeği bol eylemek bu olsa gerek
bu olsa gerek
her çiçekten bal eylemek
bal olup şerbet ezilmek
***
meğer ne çok zenginmişiz
ve ne çok kıymetin bilmemişiz
çoklu kültürün
her cinsten çiçeğin açtığı bahçemiz ne çok ihmal görmüş
ve çok küfür
kıyım
sürgün
............
..................
artık başkası olmanın zamanı
bugün Laz’ım
yarın Çerkez’im
gelen sabah Türkmen açacağım gözlerimi
Suryani’yim devrisi gün
Ermeni
Azeri
Arnavutum
Tatar
Arab’ım dönüşümlü
Kürd’üm en sonu
bir gün Alevi’yim
bir gün Sunni
eksilmiyorum
gocunmuyor
aşağılanmış hiç değilim
her halktan bir parça olmak
her parçadan bir halk
her renkte bir desen
her desende bir renk
işte gerçek servet
tez elden ad değiştireceğim
gülistan koyacağım
gül bahçesi güzelliğinde Türkiye’min
***
2005 Irak