Barış Ve Sen Şiiri - Mustafa Yalçın 2

Ne çok istedik barışın olmasını,
birde ne çok istedik yarin gelişini.
Barış gelseydi ne iyi olurdu,
gencecik fidanlar ellerinde karanfillerle bize koşardı.
Analar artık gülümser, hep bir ağızdan türküler söylerdik.
Barış halayları çeker, barış gülücükleri saçardık.

Birde sen gelseydin ne iyi olurdu,
devrim aşkıyla severdim seni,
papatyalarla donatırdım her tarafını,
bir karanfil bırakırdım saçlarının arasına.
Feda ederdim kendimi sana,
peki ya sen gelişinle vefa eder miydin bana?

Ne olsa da sen gel menekşe kokulum,
sen gel güldüren tarafım.
Seninle ne güzel gülerim bilir misin?
Yanlış anlama ne olur!
Merak ettim sendeki gülümü,
ve merak ettim seni.

Barış gelseydi ülkem,
sen gelsen ben kurtulacaktım,
o kadar önemli işte.