Barış sentezleyici Şiiri - Akın Akça

Her seferinde geriye döndü o,
Attığın kement Güneş’e.
Büyücüyü yakaladın sandın,
Aynalarda kendini deşifre eden.
Orta Çağ en iyi mi sandın,
Endüstriye mukabil?
İyi yanını kaçırdın sihirin,
Doğa’yı, doğan’ı;
Ki o yine Orta Çağ’dır ama
İlk Çağ’ın mamutlarıdır da.
Her seferinde bumerang gibi döndü
Sarkıttığın anlamsız nefretin.
Görürdün kementteki harekete
Meyil indisini -Senin elinden çıkma
- Eylemin derecesini analiz etseydin.

Ayırdığın vakit şirket politikalarını
Tekniğinden sanayinin, zaten
Uzlaşmacı yanı kalacaktır
Geriye elbet diplomasinin.
*

Güneş batar ve o doğar
Gün ve gece birbirini takibeder.
Asya’dan, Afrika’dan göçmüş miras Batı’ya
Ve Batı’yla devam eden Güneş, gece’de..
Geleceğe …
Hiç inkar edebilir mi Güneş’i?
Öz’ün Doğu Batı karmasını?
İnkar edebilir mi Yin ve Yang’ı?
Gün gece el eleliğini?

O halde, dönüp dolaşan ağacı’ndaki
İnat-koyu yeşil yaprakları’nı
Işığa döndürmek de Güneş’in elinde,
Çimen yeşili …
Bir korkuysa tanımaktan, tanımamaktan
Alıkoyan, şu halde:
Varlık içindeki yoklukla, yokluktaki varlık
Hiç farklıdır denilebilir mi?

Her saf değer bir bebektir,
Bundan dürüstlük ulvi meziyettir.
Bebek ağlar, birden güler bebek:
Sürprizlerle gülümser, cee’lerle;
Sonra ee’lerle
Pış pış …
Uyutulur ninnilerde;
Ağlar, mama bekler
Ve yine gelir sonra sürprizler,
Gün açar!
Gülen.. samimi gözlerde …

Tutulan sözlerdeki yüzük,
Lazerle omuzdan silinesi dövme gibi,
Ya da bir perçem sakal, bıyık
Ne ki?
Komik aslında,

Bilinir zaten –
Kendi dediğin gibi
- Sürprizleri seven,
cee’lerle …
Birincisiyse cehalet, inat ikinci;
İnat hiç etme o halde:

Onu, hiç etme o halde;
İnadını bile kullan sen sevgine.