Barış Pınarı Şiiri - İlhami Canbolat

Pınar dolu diyarlarda,
Oluklar su tutmaz Ya Rab!
Ne Rasulayn ne İsa Pınarı
Ne de Ayn El Arap.
Gökyüzü hep karanlık,
Yeryüzü kahrından harap

Gülmeye hasret mazlumun yüzü.
Topraklar bir yudum barışa hasret.
Güneşten mahrum kalmış gökyüzü.
Pınarlar coşkuyla akışa hasret.

Barışpınarı'ndan doğacak suyu,
Bekleyenler var Pınarbaşı'nda.
Vuslatın mazluma olur can suyu,
Bir yudum suyla da kanar başında.

Fark etmez Fırat'ın doğusu batısı
Gönül coğrafyasında sürer kıymetin
Zaferinle açılır, umudun kapısı
Sefer senden, zafer Allah'tan Mehmedim.

Barışın güvercini her bir neferin
Vesile olacak huzur ve sükûnete
Zeytin dalları yeşertecek zaferin
Kavuşacak o topraklar berekete…

Huzur akacak yine oluk oluk,
Kan akan pınarlarından.
Kurtulacak mazlum topluluk,
Can yakan yaralarından.

Hudutlar politik... Silahla çizilmiş.
Gönül dünyası hudut mu tanır?
Bir karış toprağa bin canı vermiş
Zümrüt mü tanır, yakut mu tanır?

Sefer senden zafer Allah'tan Mehmedim.
Yurdunu alçaklara çiğnetme sakın.
Silahın dua, zırhın imandır senin.
Sabret ki ümmetin zaferi yakın.

Hesabı sorulacak her damla kanın.
Yapanın yanına kâr kalmayacak.
Bedeli alınacak incinen her canın.
Zalime yatacak yer kalmayacak...

Unutmadı bu millet, unutmayacak.
Olanları Allah'a anlatacak O Sabi.
Planları tutmadı asla tutmayacak.
Ahirete kalmayacak hainlerin hesabı