Barış Manço Şiiri - Muharrem Güney

Ben 81’liyim.
Onun için sen dünya gözüyle,
Canlı canlı,
Gördüğüm.
Devasa sanatçısın.
Benden öncekilere soruyorum:
Sizin için nedir?
Benim anladığım:
Senin gibilerini gördükleri için,
Her şarkını beğenmezlermiş.
Benim içinse,
Şu toplum ölürken,
Değil şarkıların,
Yaptığın,
“ Adam Olacak Çocuk “ ,
“ Kavak Yelleri “ ,
“ ikinci Kahvaltı “ ,
Yeter.
Sen giderken çok üzülmüştüm.
Sadece ben değil,
Sanki evden cenaze çıkmış havasını unutamam.
Sırf bizim ev de değil.
Her ev öyleydi.
Şimdi sen şu ortamı görsen,
Neler yapardın acaba?
Benim hatırladığım geçmişi özlüyorum.
Ve o geçmişin en büyük parçalarından seni özlüyorum.
Sen gittin.
Neler oldu.
Bu insanlar seni mi bekliyordu?
Bilsen: “ Neler oldu? “
Bu ara meşhur Yeşilçam filmlerine düştüm.
Ne yapayım.
O insanlık sokakta yok.
Birşey yapan da yok.
Onlarla avunuyorum.
Anlasana seni ve götürdüklerini özlüyorum.