Barış Karagöz Şiirleri - Şair Barış Karagöz

Eğer ölürsem elin elimdeyken
Ürkme sakın
Ağır ağır bırak beni olduğum yere
Hemen de gitme olur mu?
Yalnız bırakma beni orda
Eğer ölürsem elin elimdeyken

SAVAŞ ÇOCUKLARI

Parlak gözükse de bugünün yarınları
Karanlıktı dünyanın açılıp kapanan çağları
Her çağ yüzlerce savaşla
Her yeni dönem;

ANEMON ÇİÇEĞİNE

Dört mevsimde aradım var oluşunu
Hangi ülkenin hangi ikliminde yeşerdin
Bozkır çaylarında mı selamladın ilk güneşini
Günebakan çiçekleriyle mi yüzünü vurdun güneşe

HİÇBİRŞEYSİN

Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Anladım ki hiçbir şeyimsin
Sadece hayatıma gizlice sokulan bir hiçsin
En güzel zamanlarımı çalan

EZİNÇ KALBİM

Yirmisindeyim ömrümün
Ve iki kez yüzüldü
Diri diri kalbimin derisi
Narkozsuz vurdular neşteri

ŞEHİR VE BEN
Yitik şehirlerin yalnızlığıyla doluyum
Caddeler ıssız
Lambalar sönmüş
Terkedilmiş
Viran edilmiş şehirlerin yıkıklığıyla bitabım

BİR UMUT OLMALI HALA

Savaşların galibiydi öfke
Savunmasız bedenlerin kapanmayan yarası
Kanayan yarasıydı
Bir nasırdı öfke zihinlerde

CEHENNEMDEN ÖTE GÖNLÜM

Bugün ilkbaharın ilk yağmuru yağdı üzerime
Sensiz ıslandım yine
Yüreğimde bir burukluk
Ellerimde bir boşluk

İSYAN ETMİYORUM
Şimdi dışarıda ayazıyla kış hükmediyor
Çimenler ezik kara isyan eder
Şimdi içerimde sensizliğiyle yalnızlık hükmediyor
Oysa ben isyan etmiyorum yalnızlığa
Biliyorum çünkü yalnız değilim

SABAHSIZ BİR GECE

Girdabına kapıldık yaşamın
Sürükleniyoruz
Taşlara çarpıyor
Yetmiş milyonu taşıyan bu gemi