Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Evet doymuyorlar hiçç...Ama doymazlıkları dünya ile birlikte kendi sonlarınıda hazırlıyor açgözlülüklerinden göremeseler bile...Çok güzeldi..Yüreğinize beyniznize kaleminize sağlık...Saygımla..
HÜMANİST DOSTUM...
Kahrolası sümsüklüğün romantik cıvıklığında dolaşan, aşkın sevdanın ne olduğunu bilemeyen, okumaktan aciz, düşünmekten aciz, geri bırakılmış insanların ülkelerinde her tablonun rengi senin tablona benzer. Kaç kişi anlıyor ? Kaç kişi anlamaya çalışıyot ? Çarkın dişlileri arasında ezilenleri kaç kişi görebiliyor ?
Kutlarım seni, aşağılarım okuma bilmeyen ve düşünemeyeni !.... ( 10 )
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta