Barış Güvercinleri Şiiri - Ahmet Pekiyi

Dünyaya neşe, umut saçar şu gözlerimiz.
Cenneti anımsatır bulunduğumuz her yer.
Bir menekşe, papatya gibidir yüzlerimiz.
Var mı koca cihanda bizden muhteşem eser?

Hep güzel düşünürüz, lekesizdir kalbimiz.
Kötülük barınamaz küçük yüreğimizde.
Zihinlerimiz yağan kar kadar saf ve temiz.
Düşmanlığa yer olmaz hiçbir dileğimizde.

Zulme göz yumamayız mutlaka aldırırız.
Yardım isteyenleri tutar minik elimiz.
Ayağı takılıp da düşeni kaldırırız.
Sevgi, şefkat harcıyla atılmış temelimiz.

Bembeyaz ufuklara uzanır düşlerimiz.
Geceye meydan okur kurduğumuz hayaller.
Zulmete ışık olur mahzun görüşlerimiz.
Bağrımızda yeşerir, günahsız istikballer.

Göz yaşımızla çizdik hürlüğün bayrağını.
Hakiki teminatı biziz masum canların.
Gönlümüzde taşırız kardeşlik sancağını.
En ulvi rüyasıyız şu masum insanların.

Kaldırıp çöpe attık bombayı ve silahı.
Artık dökülmeyecek hiçbir mazlumun kanı.
Arşı titretmeyecek garip kulların ahı.
Muhabbet kokacak şu evrenin dört bir yanı.

Barış için yol alan ak güvercin gibiyiz.
Şimdi bizden alıyor uygarlıklar rengini.
Hastalanmış dünyanın şifası, tabibiyiz.
Kimseye bozdurtmayız, âlemin ahengini.