Barış Güvercini Şiiri - Ozan Vurguni

Barış güvercini uçacak derken
Çimenler üstünde kaldı Nesimi
Yeniden güllerim açacak derken
Ankara da umut soldu Nesimi..

Barış derken kanlar su gibi aktı
Koskoca bir ülke ardından baktı
Yıldırımlar düştü şimşekler çaktı
Canları teninden aldı Nesimi.

Asırlık kavgalar uzayıp geçmiş
Umutlar toprağın altında göçmüş
Her düşen yürekte bin yara açmış
Caddeler cesetle doldu Nesimi.

İşini unutmuş tırpan ustası
Ne örneği kalmış nede kıstası
İçten içe çürür buğday destesi
Anneler saçını yoldu Nesimi

Bilmem ki kim neyi nasıl düşündü
İçerdeki yara dıştan kaşındı
Yıllarca bu zulüm böyle yaşandı
Vurulan çocuk aç kaldı Nesimi..

Kiminin bellisiz saklanmış taşı
Çaresiz görünür her adım başı
Bak gör hayal olmuş bülbülün düşü
Yobaz neşesini çaldı Nesimi

Vurguni, her gelen ömrümden çaldı
Tüm savaşlar benden bir parça aldı
Zulümler öfkemi dağlara saldı
Barış elçileri öldü Nesimi….

Halk Ozanları, Hacıbektaş, Nesimiyi anma etkinliği ..
Abdullah Oral...