Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Barışı koruyup kollamak gayem
Emeğimden başka yoktur sermayem
İlgisize bilgisize ne diyem
Turnalar yurduma barış gtirin
Amin...Allah yar ve yardimcisi olsun mazlumlarin, duyarli yüreginize...Tebrikler...
Eserinizi beğeniyle okudum başarılar dileyerek kutlarım saygıyla
Yürek sesiniz kaleme, kaleminizde bizlere bu güzel dizelri sunmuş.tebrik ve teşekür ediyor sevgi ve saygılarımı sunuyorum.
Barışa, kardeşliğe, dostluğa dair anlımlı ve hoş şiirinizi beğeni ile okudum, saygılar sunuyorum değerli üstadım.
Barışla eşitlik adalet gerek
Yaşayan insana özgürlük gerek
Barışın kalıcı olması gerek
Turnalar yurduma barış getirin
Sevginin olduğu yerde barış oluyor. Ama dünyamızda sevgisini yüreğinde yaşayanların azlığından şikayetçiyim. Kötülükler insanların ruhunda. Kimse kimseyi düşünmüyor. Herşey ortada. Harika dizelerdi efendim. Yüreğimiz barıştan yana.. Saygılar.
değerli kalemi ve güzel şiirini
kutlarım
namık cem
Begenerek okudum kutlarım sizi
Beğeni ile okuduğum güzel şiirinizle duyarlı yüreğinizi kutlarım. Şiirinize destek vermek adına aşağıdaki şiirimi ekliyorum. Kabul ederseniz memnun olurum. Saygılarımla.
BARIŞ İSTER
Dinleyin ağalar dinleyin beyler
Toplum barış ister fert barış ister.
Nasır tutar gönül, kinden nefretten
Hüzün barış ister dert barış ister.
Dinsin anaların akan göz yaşı
Yok olsun şu ölüm-kalım savaşı
Başlasın bu çağda dostluk yarışı
Arif barış ister hırt barış ister.
Yabana atılır doğru sözümüz
Çok değer yitirdi inan özümüz
Açmış kucağını her bir düzümüz
Dağlar barış ister sırt barış ister.
Turanoğlu, doğsun yeni ufuklar
Gülsün yüzümüze serin şafaklar
Paslansın, çürüsün toplar tüfekler
Dünya barış ister yurt barış ister.
Sadık TURAN
Sadık Turan (turanoğlu)
Insaallah, hep dualarimiz Vatanimizin Millettimizin huzura kavusmasi icin..
Bu güzel siirinizi tam puanimla kutluyorum.
Selamlar.
Barışa susamış bütün insanlar
Barıştan yana ki tavır alsınlar
Savaşlar yalnız tarihte kalsınlar
Turnalar yurduma barış getirin
Barışla eşitlik adalet gerek
Yaşayan insana özgürlük gerek
Barışın kalıcı olması gerek
Turnalar yurduma barış getirin
Barış için yeni dünya düzeni
Önü kesilmeli insan ezenin
Yüzü gülmesin insan üzenin
Turnalar yurduma barış getirin
Emperyalist işgal kanlı darbeler
Kitle ölme silahıyla ölmeler
İnsanlığa vuruldukca darbeler
Turnalar yurduma barış getirin
Barışı koruyup kollamak gayem
Emeğimden başka yoktur sermayem
İlgisize bilgisize ne diyem
Turnalar yurduma barış gtirin
Gerek dünyamızda gerek yurdumda
Kalıcı bir barış sağlansın burda
Dost Şeref'im vicdanıyla sorguda
Turnalar yurduma barış getirin
* * *
Barışa giden yolda;en kalbi hislerle selamlıyorum...
Sevgiler Dost Şeref +
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta