Barış Ergebe Şiirleri - Şair Barış Ergebe

Hayat çölünde yaşarken umutsuz Girdin hayatıma sorgusuz sualsiz Yorgun yollarımın,tozlu patikalarında yürürken mecalsiz Aldın beni öyle bir sevda yoluna ki,dünyada emsalsiz Yaşamak mı diye sorsalardı? derdim:ölüm Hayatımı sorsalar derdim:zulüm Sevda ne? diye sorsalardı derdim:kördüğüm Girdin hayatıma,kor oldu alevlendi Yok olmaya yüz tutmuş,yüreğimdeki sevda külüm Küsdüm hayata,altındı kafesim Aşk için,yoktu verilecek tek nefesim Değil kahkaha,yüzümde yoktu tebessüm Zap Vadisinden gelen derin ve mistik bir koku gibi Girdin hayatıma,yaşama tutunduran tek hevesim

Yunusun tatlı dilinden
Pir Sultan Abdalın dost elinden
Aşık Veyselin dertli telinden
Çaldım seni mahmur gözlüm

Arının tatlı balından

İsyanlardayım bugünlerde
Kafam yine dumanlı
Tren garında;
Umduğunu bulamayan ayyaş gibiyim
Yüreğim buruk,duygularım karışık

Halimde var ise bir heyecan
Gözlerimde bir ışık var ise parlayan
Ve dudağımdaki gülücükler hepsi yalan
Bir tek ölümdür benim için gerçek olan

Gerçek insandır insanlık için yaşayan

Yağmurlu ve soğuk bir kış akşamında
Gaz lambamın cılız ışığında
Ağzımda filtresiz sigaramla
Seni düşünüp seni yazıyorum.
Pencereme vuran her yağmur tanesi
Gözümdeki yaşlara arkadaş,

Sana yazdığım mektupları yaktım bu sabah
Dumanını gönderdim sana
Üzerinde bulut olsun diye
Yağmur olup yağarsa üzerine
Islatsın yüreğini hasret dolu yüreğimin kifayetsiz sözcükleriyle
Eğer ıslatırsa yüreğinde toz tutmuş duygularını

İnce ince yağar yağmur;
Islatır gözyaşlarımla ıslanmamış yanı
Rüzgar eser, alır götürür
Senden bana kalan son hatırayı
Deprem olur yıkar
Gönlümde ki virane sevgi duvarını