İnsanlık kalmamış, aklım almadı!
Yüreklere kanlar doldu sonunda.
Çözüm savaşmaksa çare olmadı,
Böylece insanlık öldü sonunda!.
İnsanın avcısı insanmış yine,
Kimi bin bahane çıkarmış öne.
Kimi bahaneyi bağlamış dine,
Halbuki ölen de kuldu sonunda.
İşin aslı, doymaz nefiste saklı,
O nefis kendini görürse haklı.
Barışı bilir mi? Ermeyen aklı,
Savaş belasını buldu sonunda.
Doğru yolu bulmaz ise meleke,
Sapkınlıkta varır yolu helak e.
Suçu, günahını yıkar felek e,
Sevabı da günah oldu sonunda.
Durmuş oğlu ateş her yanı sarar,
Ölçülmez mazluma verdiği zarar.
Aklı olan insan barışı arar,
Barış ki en doğru yoldu sonunda.
Hüseyin Durmuş 3
Kayıt Tarihi : 18.10.2023 23:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!