Barış Elveda Şiiri - İsmet Bülent Tan

Barış Elveda

Gözüm korktu
Yoruldum yüzyıllardır
Düş peşinde koşmaktan
Onlar bile çok değildi
Elimiz değdi tetiğe
Patladı kara barut
Elimizdeydi barış
Elimize kan değdi
Bir zeytin ağacı önünde
Kaç zamandır beklerim
Umudum kavuşulmaz değildi

Vuralım birbirimizin tepesine
Salalım sokaklara kin ve nefreti
Gözlerimizi oyalım
Aldırmadan rengine
Ela, koyu kahve
Çayır gibi yeşil….
Kara kömür siyah
Ne fark eder
Beyazına otursun kan

Barut koksun ellerimiz
Tırnaklarımızın içine biriksin
Yeşile duyduğumuz kin
Saçlarını yolalım tutam tutam
Kıralım parmakları
……………….kalem tutan

Sol yanımıza taşıyalım
Kırık kanatlı kuşları
Koksun içimizde
Ne gerek var şimdi maviye
Denizin yakamozunu kaplasın
Ölü balıklar

Ormanları ateşe verelim
Boydan boya kül açsın dallar
Yanmış çam
Yüzyıllık çınarın
İs kokusu
Otursun nefesime
Toplar düşsün tepemize
Dumana karışsın yaşadığımız sokaklar

Sevgili barış
Kusuruma bakma
Taşıyamam seni bu yüzyılda
Çıkarmışız gömüldüğü yerden
Keskin yüzlü kara bir balta
Parçalamışsın bulutların
Beyaz kuşa benzeyen halini
Ne mutlu sana,
Koca göbekli,
…………….kalın enseli adam
Boyaları sürmüşsünüz
Eyleme beni
Artık buralarda duramam

20-01-2014-Samsun