Ay vurur sinen şenlenir.
Yüzünü kıskanır oldum.
Kömürden elmas rengidir
Gözünü kıskanır oldum.
Söylenmemiş türkülerde,
Zaferin adıdır şeref timsali,
Tarihe nam salmış şan Çanakkale.
Akif de söylemiş Bedir emsali,
Şehitler ruhunda can Çanakkale.
Düşmanlar kolayca geçerim sanmış.
Gözlerinin derinliklerine bakardım.
Ne denizlerin mavisi;
Ne de kömürlerin karası gelirdi bana.
Öylesine gelirdi ki bana;
Dağ ceylanlarının koşarcasına umutlarına,
Tutsaklıktan kurtulmuş hasretine,
Ne zaman gece olunca
Bakarım gökyüzüne...
Kendimi hissederim,
Parlayan yıldızlarda.
Her birinin yeri
Gönlümde bir başkadır
Çekerim içime
Maveradan gelen kokunu.
Baharlardan öte bir
Bahar andırır mevsimin.
Bir gülün zerresinde
Vakıf olmak sırrına,
ARKADAŞ
Kapılma dünyanın zevk sefasına,
Bu ömür bitmezmiş, sanma arkadaş.
Unutma gerçeği bir defasına,
Bulursan kötüye, kanma arkadaş.
Güneşi denizde, günle birleşen,
Eşşsiz memleketim, canım Kumlucam.
Fidanı toprağa, düşüp gürleşen,
Eşşsiz memleketim, canım Kumlucam
Verimli toprağın nerede vardır,
Ruhunu dağlayan aşkın özünle,
Yanarsan beni de yandır ne olur.
Dergah-ı sohbette dostu sözünle,
Anarsan beni de andır ne olur.
Semada binip bir burak atına,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!