neden resimlerimden kendime bakamıyorum
ağlamayı gülmeye tercih edişim neden
neden hep asansör iki numarada kalıyor
konuşmadan yazmaya geçişim neden
bir şairin acısıdır içimdeki
şiir kadar yakın
kitap kadar uzak
suyun akmasıdır ruhumun şırıltısı
kalbimin duasıdır suretindeki buğu
toplanmamış her sayı benim
Sakın hayata prospektüsü okuyarak başladığımı sanmayın sakın
hayat ne içilesi bir durumdur ne de yutulası
hiç bir oyunu da demo'suna tutunarak oynamadım
kırk ikindi geçti üzerimden yalnızlığımın
bunca zamandır silkinen sen miydin yoksa ben mi
bilemiyorum...
Gün be gün değişmeyen günlerden bir gün çıktım renkli renkli uçmaya
Bulutların yağmuru özlediği
Güneşin suyu çektiği bir gün
Sıcak mı sıcak bir temmuz günü
Azığım sırtında gönlüm ufkunda çıktım yola
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!