Barış Demirel Şiirleri - Şair Barış Demirel

Bilirim elbet gitmesini
Düşüp yollara sitemli,hazin bir yolculuğa çıkmasını.
Gözlerin kadar uzağım şimdi yaşama
Ve gözlerim kadar çaresiz
Kaç zaman geçmiş bilmiyorum üstümden
Kaç hikaye anlatmış beni

ÖĞRETMEN OLMAK
Ben öğretmen olmanın ne olduğunu biliyorum…
Işığımı saçarken karanlığa
Yüreğimi koymuşum ben bu sevdaya
Ben en sevgiliden aldım
Güllerin kokusunu

Adam gibi adamdım oysa
Çocuk gördüler almadılar aralarına
Çektim gittim masallar ülkesine
Büyüdün dediler kovdular…
Ya elimde uçurtmam olsaydı en kırmızısından
Uçursaydım senin sınırlarına doğru

Yorgun bir intizara meylediyor gece
Hüzzam yağmurlardan geçiyor
Sonra içime akıyor gece
Sonunu bulmayan yollardan geçiyor…

Göz süzüp mevsimlere

Yine bütün sevdalarımdan firar ettim
Yine bir hüzün aldı beni koynuna
Sensiz sokakları yürüdüm durdum
Geceyi kokladım saçların yerine
Karanlık bile beni bağrına basmadı anne.
Yollarıma hep taşlar dizilir

Bir kasım yorgunluğu çöker
Akşamüstleri kefenine girer
Uzağım… anlarsın yalnızlığımı
Anlarsın ve sessiz bir geceye kaçarsın
Neden en çok gidenlerden oluruz
Bir yerden bir yere

Sokaklar yağmalıyor beni görmüyor musun?
Acıtıyor bu soğuk yüreğimi
Ellerim kırıldı tutamıyorum zamanın yakasını
Nicedir uykusuz,nicedir umutsuz kanatıyorum geceyi
Biliyorsun
Titriyor kuşlar avuçlarımda

Son durak bir istasyonda
Dönüş biletim yok
Dönecek bir tren de…
Saat çoktan geçmiş
Vakit belirsiz bir zaman aralığı
Vakitten dönüş yok.