Barış Çubuğu Şiiri - Nurşah Şenel

Ay'ın şavkı o çok sevdiğim yapay göle vurduğunda
Düşüncemde seni bulmak isterim ya
O an karşıma dikilir zebella yalnızlığım

Başımda uçarı tek bırakılışlarım...
Tekim
Tek bırakılışlarıma alışkınım
Bir tür yığınak olsa da yüreğim
Turunç renginde bir doğuş var,
güneşini beklediğim...

Sebepsizliğe hayıflanan uyurgezer uykusuzluklarım
kol geziyor şu günlerde
Arayışlardayken ruhum,
İnciniyor karanlık kılıflara sokulmak istendiğinde
İncindikçe yoruluyor
Direnemiyor
Yılgınlık haline ateş püskürüyor

Elindeki barış çubuğunu tüttürmek isterken
savaşta buluyor kendini
Gövdesi kopmuş kollar tarafından itilmiş, gözleri bağlanıp...
Dönemiyor geriye
Ortasında kaldığı ateş çemberi korku salıyor
ince ruhumun sığ görünene dipsizliğine...