Barış Çiçek Açmalı 2 Şiiri - Hayriye Aygül

insanlar
telaş içinde koşuşuyorlar
bir o yana bir bu yana
kafile kafile geliyorlar,gidiyorlar
Sabahın erken saatleri
Sanki yeni güne hazırlanıyorlar
Sütler mayalanmış,kazanlar dolusu
çökelik pişmiş kara kazan suyunu akıtıyor...
Geride kalanlar
sessiz ve suskun nasihat üstüne nasihat
sanki yine geri dönecek güne hazırlanıyorlar...
bir telaş bir hengame çoluk çocuk yaşlı ve genç
okula giden çocuklar gibi
çift sıra dizilmişler arka arkaya...
ağlayanları susturmak zor
dedeler ve gençler önde, çocuklar arada
kadınlar en arkada
bir telaş ve hengame çevrede yaprak kıpırdanmıyor...
sürgün dedikleri otuz kırk km.mesafe
yürüyecekler...
derin ve karanlık vadi insanlar da bir korku ve telaş
kuş uçurtmuyorlar etrafta...
dağlar çevirmiş daracık vadiyi umut tükenmiş
korkunç yalnızlık,dua kar etmiyor
sadece çaresizlik içinde kapana kısılmış fareler gibi
çırpınıyor insanlar...
etrafı saran canavar avcı olmuş insanlık
Masummepak Vadisi şahit oldu,
yaşananlar yazılmadı,gören gözler inkar etti
konuşan diller lal oldu,çocuklar ölmesin diye
kapandı analar üstüne...
bir acayipti dereler,akıyordu kızıl kızıl kanlar...
kapana kısılmış fareler gibi
o gün birer birer avlandılar...
sadece Ali kaçtı ağır makineden sığındı ormana...
arkasından küçük Hıdır kaçtı ölüme meydan okuyarak...
üç gün gözükmedi Allah'ın kulu...
meftalar kurda kuşa yem oldu...
canlı kalana acımasızca
sıktılar kurşunu
akbabalar çöreklendi dere yatağına...
çekildi gittiler
üç gün sonra canavar avcılar...
ağıt yaktı geride kalanlar
dağlar taşlar ağladı onlara...
dereler kurudu sancıdan
kurttan kuştan artanları
matemle gömdüler...
sukut etti
konuşmadı günlerce insanlar...
bu sürgün değildi
bu kader,bu insanlık değildi
bir zulümdü yaşanan reva görülen...
ananın gövdesinin altında
delik deşik çocuklar ölmediler...
aylarca yıllarca dağlarda
yabani otlar sayesinde dirildiler...
dilleri lal oldu korkudan
anlatamadılar yaşadıklarını...
bir halk sustu dilini yuttu
keyfiyetin acımasız girdabında
yanarken yürekleri
çaresizlikten başka sığınakları olmadı
çığlıklar duyulmadı dağlar kesti çığlığı
seda vermedi gökkube,duyulmadı görülmedi
yıllarca suskun suskun yutkundu birileri...
Artık birileri konuşmalı anlatmalı barış adına...
gönüller hoş edilmeli,kin nefret silinmeli
barış inmeli yüreklere,rahat olmalı insanlar...
devlet acıların ana baba görevini üstlenmeli
elini uzatmalı...
tutulan yas bitmeli ıslak göz silinmeli
asık suratlar gülmeli
dostluklara kapı açılmalı kol kola omuz omuza
gönüllerde barış çiçeği açarken,
Devlet Tunceli Halkına kucak açmalı...

Düzeltme:26 kasım 2016 Almanya