Barış Çağrısı Şiiri - Abdulkadir Karaman

Barış varken ne bu hoşgörüsüzlük?
Hâlâ mı didişme? Hâlâ mı kavga? â
Hem ihânettir bu, hem görgüsüzlük
Hâlâ mı didişme? Hâlâ mı kavga?

Ne seni üzeyim, ne de sen beni…
Sen beni bağışla, gel ben de seni…
Nesiller affetmez asan, keseni…
Hâlâ mı didişme? Hâlâ mı kavga?

Kavganın kimseye olmamış kârı…
Körükler kavgayı, olan, çıkarı…
Başını kaldır bak, gör olanları…
Hâlâ mı didişme? Hâlâ mı kavga?

Aynı toprak, aynı sudan var olduk…
Sen bana, ben sana niçin dar olduk?
Sebep ne, hemcinsken kör bakar olduk?
Hâlâ mı didişme? Hâlâ mı kavga?

Ne sen seçtin, ne ben ayrı yolları…
Var eden böyle var etmiş kulları…
Sökelim kâlplerden kinden çilleri…
Hâlâ mı didişme? Hâlâ mı kavga?

Sen insansan bende insanım, insan!
Tutarım elinden, yakamaya yansan!
Sen bana ihsansın, ben sana ihsan!
Hâlâ mı didişme? Hâlâ mı kavga?

Kavga ettirerek sömürmekteler…
Zevkle keyiflenip, semirmekteler…
Geleceğimizi kemirmekteler…
Hâlâ mı didişme? Hâlâ mı kavga?

Bugün kavgalıysak, yarın yüz yüze
Mecburuz, bakacağız…biz göz göze
Bilmem gerek var mı aykırı söze?
Hâlâ mı didişme? Hâlâ mı kavga?

Savaş hem seni hem beni yok eder…
Eş, dostu aç kor düşmanı tok eder…
Barışmayan, yok olmayı hak eder
Hâlâ mı didişme? Hâlâ mı kavga?

Bırakalım nolur kini, garazı!
Kinle, garaz insanlığın marazı! ?
Bugün yoksa da var, yarın terazi! ?
Hâlâ mı didişme? Hâlâ mı kavga?

www.kadirkaraman.com